Innerlijk kindwerk

Met werken met je innerlijk kind combineer ik cranio, adem en opstellingen.

Een van de belangrijkste onderdelen van innerlijk kindwerk is het idee dat we allemaal jongere delen in ons hebben met verschillende leeftijden, verschillende ervaringen en verschillende behoeften. Naarmate we opgroeien tot grotere lichamen en meer logische, bewuste hersenen, verdwijnt ons jongere zelf niet zomaar in de loop van de tijd.

​

Wat is de noodzaak om terug te gaan naar het verleden, wanneer het leven nu gebeurt en we een toekomst voor ons hebben die belangrijker lijkt?

Feit is dat de meesten van ons het verleden nog steeds in zich dragen, in de vorm van pijn in lichaam en geest. De strategieën die we in onze kinderjaren ontwikkelden om met de gezinssituatie om te gaan, bepalen nog steeds ons leven, vaak met schadelijke gevolgen. We kunnen bijvoorbeeld niet volledig in het heden leven omdat de geest ons steeds terugtrekt, omdat we ons verleden niet hebben voltooid. Het hangt nog steeds als een grote last om ons heen.

​

Als gevolg:

• We voelen ons niet goed bij onszelf

• We kunnen niet genieten van gezonde intieme relaties

• We kunnen problemen hebben met autoriteit

• We kunnen niet volledig levend of creatief zijn

• Sommige mensen kunnen chronisch ziek worden

Dit zijn slechts enkele van de moeilijkheden waarmee we te maken kunnen krijgen.

 

Wanneer het kind wordt geboren, is het pure Essentie, een kind is puur.

​

Het mensenkind is echter kwetsbaar en hulpeloos en kan vanaf de geboorte heel wat traumatische gebeurtenissen meemaken. Ik heb het niet alleen over kinderen die uit gewelddadige gezinnen komen; veel situaties die voor een volwassene 'normaal' lijken, zijn voor een kind buitengewoon pijnlijk.

Bijvoorbeeld: als de moeder de kamer verlaat, voelt een heel kleine baby vaak angst; hij ervaart een soort dood.

Hij is één met de moeder, hij heeft haar nodig en hij kan niet weten dat ze terug zal komen, zoals gisteren. Voor het kind is moeder op dat moment voor altijd verdwenen; het is een grote verlating.

 

Wat te zeggen als er in het gezin een sterfgeval of echtscheiding plaatsvindt, of als het kind ziek wordt en in het ziekenhuis moet worden opgenomen, of als de ouders ruzie krijgen, of als de moeder een ander kind baart en haar aandacht eraan onttrekt?

​

Dit alles is vreselijk pijnlijk voor het kind, maar omdat de natuur wil dat het kind overleeft, vindt het manieren om een deel van de pijn te blokkeren, zodat het niet in zijn totaliteit wordt gevoeld, er vindt een soort verdoving plaats.

​

Daarnaast beleeft elk kind een beslissend moment waarop de Essentie, of het Wezen, onderduikt en wordt vervangen door een oppervlakkige persoonlijkheid, of sociaal masker, dat nodig is om bij het gezin te passen. Dit is een soort psychologische dood wanneer het kind het contact met zijn of haar ware zelf verliest. Op deze manier is het voortbestaan van het kind gegarandeerd - althans in de meeste gevallen - maar ontstaan er diepe wonden die binnen het lichaam-geestsysteem blijven.

Tegen de tijd dat we volwassen zijn, zijn we beladen met pijn.

​

Velen van ons merken hoe we op abnormale manieren blijven reageren op situaties. Bijvoorbeeld: iemand die een verlatingswond met zich meedraagt, sluit zich af en staat geen enkele intieme relatie toe, of blijft zich aangetrokken voelen tot onbetrouwbare mensen die hem of haar in de steek zullen laten.

​

Je innerlijke kind heeft al die jaren geleden beslissingen genomen, dat bepaalde dingen in het leven zullen gebeuren en dat mensen zich altijd op een bepaalde manier gedragen. Daarom heeft je innerlijke kind beschermende maatregelen genomen om ervoor te zorgen dat je niet opnieuw gewond raakt en om je veilig te houden. Wanneer je probeert los te komen van het veilige en vertrouwde, herinnert het je aan alle redenen waarom je niet veilig bent en waarom je geen veranderingen moet aanbrengen, iets nieuws moet proberen of de controle moet opgeven.

​

Op dit moment heeft je innerlijke kind je mededogen, begrip en onvoorwaardelijke liefde nodig. Het heeft dingen van je nodig die je als klein kind nooit hebt gekregen.

 

Dus als je merkt dat je innerlijke kind verschijnt en je keuzes en acties stuurt, vraag haar dan wat ze nodig heeft; misschien wat ze als jong kind nooit heeft gekregen?

Ben je bereid om dat nu voor jezelf te doen?

Weet gewoon dat je niet alleen bent en dat er ondersteuning beschikbaar is als je dat zou willen. Er zijn een aantal manieren om met mij samen te werken en ik help je graag.

​

Voor wie is innerlijk kindwerk geschikt?
Echt... iedereen!

Ik hoor dit vaak: “Mijn ouders gaven me alles wat ik nodig had. Ze hebben hard gewerkt om mij een goed leven te geven.

Ik weet niet waarom ik klaag.' Dat komt waarschijnlijk omdat er sprake was van een emotionele verkeerde afstemming of verwaarlozing. Misschien werden je gevoelens, meningen, ideeën, wensen en behoeften afgewezen of gedevalueerd. Misschien kreeg je alleen positieve aandacht als je goede cijfers haalde, een 'braaf' kind was door de regels te volgen, uitblonk in sport of stil en uit de weg bleef.

 

Waarom werkt dit nu?

Als volwassenen kunnen we zien dat de feitelijke situatie die de pijn veroorzaakte niet nu gebeurt, maar tot het verleden behoort. In plaats van ons uit te leven, zoals we gewoonlijk doen in het dagelijks leven, kunnen we er bewust voor kiezen om de pijn tijdens de therapie opnieuw te beleven, in een veilige omgeving.

Als volwassenen hebben we een meer ontwikkeld lichaam en zenuwstelsel dat intense gevoelens aankan, en we hebben middelen tot onze beschikking - bewustzijn, kracht, moed, mededogen, een verlangen om jezelf te leren kennen - die we op dat moment niet hadden. We zijn niet langer hulpeloos, noch afhankelijk van ouders.

Hoe lang duurt het om oerwonden te genezen?

We dragen allemaal het magische geloof en hopen dat iemand of iets ons in een fractie van een seconde kan genezen zonder enige pijn of moeite van onze kant. Het kind in ons wacht op de goede fee die met haar toverstaf het wonder kan laten gebeuren.

​

​

​

Ideeën om contact te maken met je innerlijk kind

• Plan tijd in voor ongestructureerde tijd (doe een dutje, dwaal door je buurt, werk aan een knutselwerkje, lees een favoriet sprookje/volksverhaal).

• Controleer je fysiologische basisbehoeften (wanneer was de laatste keer dat je water dronk, een snack of maaltijd at, naar de badkamer ging of zich uitrekte? Hoe was je slaap vannacht?).

• Dans en zing op liedjes die je leuk vond als pre-tiener of tiener.

• Zoek een stukje troost (misschien heb je nog je oude knuffel van vroeger, een zachte deken, knusse sokken of pyjama's, een warme mok, een knuffel van een geliefde, de warmte van de zon op je autostoeltje).

• Vind oude foto's van jou van verschillende leeftijden en bewaar ze bij de hand; schrijf een brief aan hen.

• Merk op wanneer en waar je triggers opduiken (zeggen ze je iets? Wat heb je op die momenten nodig? Hoe oud voel je je?).

• Teken of schrijf met je niet-dominante hand (kijk of je in contact kunt komen met een bepaalde leeftijd, hun wensen, behoeften en gevoelens. Vraag ze hoe je ze als volwassene vandaag kunt helpen).

• Werk samen met een trauma-geïnformeerde therapeut die gespecialiseerd is in complex trauma, hechting, ontwikkelingstrauma, emotionele of fysieke mishandeling en verwaarlozing. Met wat coping vaardigheden en het veranderen van sommige gedragingen is het hier niet genoeg.

• Herinner jezelf eraan dat hoewel je verleden wat pijn heeft achtergelaten die nog steeds aandacht nodig heeft, je de zorgzame, beschermende, liefhebbende volwassene kunt zijn die je altijd nodig hebt gehad om je te helpen de pijn en het verdriet te verwerken en een nieuwe basis te leggen.

• Je kunt van je ouders houden en toch gekwetst worden door hun acties, behandeling of gebrek aan bewustzijn. Het is prima om beide te voelen - het is normaal.

​

​

​